នាពេលនេះនឹងជួយឲ្យអ្នកម្តាយជើងថ្មី ឬស្រ្តីកំពុងមានផ្ទៃពោះ បង្កើនការស្វែងយល់ មួយកម្រិតទៀតទាក់ទិននឹងការមាន គភ៌ និងការប្រែប្រួលផ្សេងៗចាប់ពីពេលមានផ្ទៃ ពោះដំបូងរហូតដល់ពេលសម្រាល ... ។
សប្តាហ៍ទី១ : ភ្ញាក់ផ្អើលនៅពេលដឹងថាខ្លួនឯងត្រូវមានកូន ។ អ្នកមិនត្រូវមាន អារម្មណ៍ព្រួយបារម្ភខ្លាំងពេកទេ ត្រូវតាំងចិត្តឲ្យនឹងន ហើយរៀបចំផែនការថែទាំសុខភាព ញ៉ាំវីតាមីន និងត្រូវប្រយ័ត្ន កុំប៉ះពាល់សារធាតុគីមី នៅអំឡុងពេលនេះ ដូចជាស្រា បារី កាំរស្មីអ៊ិកស៍ ថ្នាំបាញ់មូស ។ល។
សប្តាហ៍ទី២ : ទឹកនោមចាប់ផ្តើមប្រែពណ៌ ។ បើត្រូវលេបថ្នាំអ្វីមួយនៅពេលនេះ គួរប្រាប់គ្រូពេទ្យថា អ្នកកំពុងមានផ្ទៃពោះ ។
សប្តាហ៍ទី៣ : អាចមានហូរឈាមតាមទ្វារមាសតិចតួច ដោយសារពងដែល បង្កាត់ហើយ បានចូលទៅរក្សាខ្លួននៅក្នុងកន្សោមស្បូន ហើយរាងកាយកំពុងផលិត សារធាតុប្រូតេអ៊ីន EPF ដើម្បីការពារមិនឲ្យរាងកាយគិតថា កូនគឺជាវត្ថុចម្លែក ។
សប្តាហ៍ទី៤ : ម្តាយអាចបត់ជើងតូចញឹកញាប់ មានអារម្មណ៍ហត់នឿយ អារម្មណ៍ឆាប់ប្រែប្រួលកត្តាទាំងនេះដោយសារតែអ័រម៉ូនកំពុងប្រែប្រួល ។
សប្តាហ៍ទី៥ : អាមមមានអារម្មណ៍ស្រៀវត្រង់បរិវេណសុដន់ ។ ឈឺក្បាលញឹក ញាប់ ព្រោះអ័រម៉ូនកើនឡើង តែស្រ្តីខ្លះ គ្មានអាការបែបនេះទេ ។ អ្នកខ្លះមានអាការចាញ់ កូន អ្នកខ្លះមិននចាញ់កូនទេ ។
សប្តាហ៍ទី៦ :រមូលពោះ ក្អួតចង្អោរកាន់តែខ្លាំងឡើង ចាញ់កូន សុដន់ចាប់ផ្តើម រីកធំ បរិវេណជុំវិញចុងសុដន់ប្រែពណ៌ក្រម៉ៅឡើង ។
សប្តាហ៍ទី៧ : ផ្ទៃមុខរបស់ម្តាយ ចាប់ផ្តើមមានមុន ឬជាំ ដោយសារតែការប្រែ ប្រួលរបស់អ័រម៉ូន ។ អ្នកម្តាយមានអារម្មណ៍ដូចក្មេងម្តងទៀត ព្រោះត្រូវសិក្សាស្វែងយល់ បន្ថែមទៀត ដូចជារៀនហាត់ប្រាណ ការត្រៀមលក្ខណៈសម្រាលកូន ... ។
សប្តាហ៍ទី៨ : អ្នកម្តាយគួរទៅជួបគ្រូពេទ្យលើកទី១ ឬទី២បាន ព្រោះដើម្បីឲ្យ គ្រូពេទ្យពិនិត្យទឹកនោម សម្ពាធឈាម ទម្ងន់ ទំហំអាងត្រគាក ឈាមប្រព័ន្ធការពារ រាងកាយ ប្រវត្តិសុខភាពគ្រួសារ ។
សប្តាហ៍ទី៩ : អាចមានឈាមហូរតាមជើងធ្មេញងាយៗ គួរថែទាំសុខភាពមាត់ ធ្មេញ និងដុសធ្មេញថ្នមៗ ។
សប្តាហ៍ទី១០ :ក្បាលពោះរបស់ម្តាយចាប់ផ្តើមប៉ោងបន្តិច ហើយចង្កេះក៏លែង មានរាងរៅទៀតហើយ កុំភ្លេចវាស់ផ្នែកដែលរីកមាឌនេះផង ។
សប្តាហ៍ទី១១ : ទម្ងន់ខ្លួនកើនឡើង តែមិនច្រើនពេកទេ ក្នុងត្រីមាសទី១ ប្រហែលពីជិតកន្លះគីឡូក្រាម-១គីឡូក្រាម ប៉ុណ្ណោះ ។ បំប៉នចំណីអាហារបន្ថែមព្រោះពេល នេះ អ្នកមិនមែនទទួលទានតែម្នាក់ឯងទេគឺ២នាក់ រួមទាំងកូននៅក្នុងផ្ទៃផង ។ អ្នកម្តាយត្រូវការជីវជាតិអាហារ ពី៣០០-៥០០ កាល់ឡូរី ក្នុង១ថ្ងៃ ។ ចៀសវាងអាហារហឹរ ឬជូរផ្អូម ។ គួរទទួលទានបន្លែ ផ្លែឈើ និងប្រូតេអ៊ីនឲ្យបានច្រើន ។
សប្តាហ៍ទី១២ : អ្នកម្តាយចាប់ផ្តើមស្រស់ស្រាយឡើងអត្រាប្រឈមនឹងការរលូត កូនក៏ចុះ។
សប្តាហ៍ទី១៣ : ឈានដល់ត្រីមាសទី២ នៃការមានគភ៌ហើយ អ្នកម្តាយចាប់ មានអារម្មណ៍ល្អធូរស្រាល ហើយអ្នកជិតខាង នឹងចាប់ផ្តើមយកចិត្តទុកដាក់មើលថែអ្នក កាន់តែច្រើនឡើង ។
សប្តាហ៍ទី១៤ : ស្បែកចាប់ផ្តើមប្រែប្រួលដូចជាមានឆ្នូតខ្មៅនៅបរិវេណ កណ្តាលពោះ ឃើញច្បាស់ឡើង បរិវេណជុំវិញក្បាលសុដន់ ពណ៌ក្រម៉ៅ និងកាន់តែរីកធំ ឡើង ។
សប្តាហ៍ទី១៥ : បេះដូងរបស់អ្នកម្តាយធ្វើការកាន់តែច្រើនឡើង ដើម្បីផលិត អុកស៊ីសែនឲ្យកូន ។ ចូរត្រៀមទិញខោអាវឈុតថ្មីជំនួសឈុតចាស់ដែលចង្អៀត ដោយដូរទំហំឲ្យធំជាងមុន ។
សប្តាហ៍ទី១៦ : អ្នកចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថា កូនរើបម្រះ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកម្តាយ កូនដំបូង អាចមានអារម្មណ៍យឺតជាងនេះបន្តិច ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកម្តាយនៅមិនទាន់មាន អារម្មណ៍ថា កូនបម្រះរហូតដល់សប្តាហ៍ទី២២-២៤ហើយនោះ វាជារឿងខុសប្រក្រតី ដែល អ្នកគួរចាប់អារម្មណ៍ ។
សប្តាហ៍ទី១៧ : ដោយសារការកើនឡើងនៃសម្ពាធឈាម អ្នកម្តាយមាន អារម្មណ៍ឆាប់ហេវហត់ តឹងច្រមុះ ប៉ុន្តែអ្នកកុំព្រួយ ។
សប្តាហ៍ទី១៨ : អ្នកម្តាយចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថា គេងមិនសូវលក់ ដោយ សាររូបរាងកាយប្រែប្រួល ។ ដូច្នេះគួររៀបចំឥរិយាបថដេកឲ្យសមរម្យរកខ្នើយមកកល់ ពោះនៅមុនពេលគេង ។
សប្តាហ៍ទី១៩ : ចាប់ផ្តើមគិតគូរវិធីសាស្រ្តសម្រាលបុត្រ ដើម្បីឲ្យងាយស្រួល សម្រាល និងបន្ថយភាពតានតឹងចិត្ត នៅពេលសម្រាលឬ អាចស្វែងយល់ចំណេះដឹង បន្ថែមពាក់ព័ន្ធនឹងការសម្រាលបុត្រ ។
សប្តាហ៍ទី២០ : អ្នកម្តាយមកដល់ពាក់កណ្តាលផ្លូវ នៃការមានគភ៌ហើយ ។ ពោះកាន់តែធំធ្វើឲ្យអ្នកម្តាយកាន់តែលំបាកដកដង្ហើម ដោយសារអវយវៈខាងក្នុង ត្រូវស្បូន ពង្រីកខ្លួនទៅគ្របសង្កត់ ។ អាការនេះ នឹងលែងមាននៅពេលលកូនកម្រើកខ្លួនមកនៅ បរិវេណអាងត្រគាក ឬប្រហែល៤-៦សប្តាហ៍មុនពេលសមរ្ាលបុត្រ ហើយអ្នកម្តាយតែង បត់ជើងតូចញឹកញាប់ឡើង ។
សប្តាហ៍ទី២១ : អ្នកអាចទាយភេទរបស់កូនបានហើយ អ្នកខ្លះទាយតាម ទម្រង់ពោះស្រួច ឬមូល ។ ប៉ុន្តែវិធីដែលប្រាកដជាងគេ គឺការទៅថតឆ្លុះអេកូ ។
សប្តាហ៍ទី២២ : ការរួមភេទរបស់អ្នកម្តាយ មានការប្រែប្រួល ប៉ុន្តែអ្នកពុំចាំបាច់ បារម្ភទេ សាកល្បងរកវិធីផ្សេងៗក្នុងការរួមរ័កបានរហូតដល់ពេលសម្រាល ប៉ុន្តែត្រូវជ្រើស រើសការយវិការ (ក្បាច់) រួមរ័កឲ្យបានសមស្រប ។
សប្តាហ៍ទី២៣ : អ្នកម្តាយចាប់ផ្តើមឈឺឆៀបៗ នៅត្រង់បោះផ្នែកខាងក្រោម ។ កុំព្រួយបារម្ភអ្វី ព្រោះអាការនេះ ប្រាប់ពីឥរិយាបថកូនក្នុងផ្ទៃ ។ អ្នកម្តាយខ្លះ អាចខ្វល់ខ្វាយពីបញ្ហ “ពោះធំ” ឬ “ពោះតូច” ដែលទំហំពោះ គឺយោងទៅតាម ទម្ងន់ខ្លួន និងតំណពូជរបស់ម្តាយ ។
សប្តាហ៍ទី២៤ : អ្នកម្តាយអាចចាប់ផ្តើមដឹងពីការកម្រើកខ្លួន ឬការបម្រះរបស់ កូន ដែលនេះជាសញ្ញាបញ្ជាក់ប្រាប់ថា កូនភ្ញាក់ ឬដេកលក់ ។
សប្តាហ៍ទី២៥ : អ្នកម្តាយគួរតាមដានសង្កេតមើលសញ្ញានៃការសម្រាលកូនមុន កំណត់ឲ្យច្បាស់លាស់ ដូចជាអាចមានអាការតឹងណែនពោះឈឺមួយភ្លែតបាត់ៗ និងអាច មានទឹករំអិលឈាមហូតចេញតាមទ្វារមាស ។ ប្រសិនបើមានអាការនេះអ្នកគួរទៅពីគ្រោះ ជាមួយគ្រូពេទ្យ និងគួរឈប់ធ្វើការនិងចៀសវាងដើរ ឬឈរស្ងៀមរយៈពេលយូរៗ ។
សប្តាហ៍ទី២៦ : សាកល្បងរកឥរិយាបថដែលសមស្របក្នុងការគេង ដើរ ឬ អង្គុយ ។
សប្តាហ៍ទី២៧ : ឈានចូលដល់ត្រីមាសទី៣ហើយ ទម្ងន់ខ្លួនកើនឡើងកាន់តែ ច្រើន ។ ប៉ុន្តែចូរកុំបារម្ភ ព្រោះទម្ងន់ខ្លួននឹងថយចុះ នៅក្រោមពេលសម្រាលរួច ។ គួរ ទទួលទានអាហារ ដើម្បីសុខភាពខ្លួន និងកូនឲ្យគ្រប់គ្រាន់ ។ សុដន់រីកធំ និងឡើងទម្ងន់ កាន់តែច្រើន (អាចឡើងដល់ជាងគន្លះគីឡូក្រាម) ។
សប្តាហ៍ទី២៨ : អ្នកម្តាយត្រូវទៅជួបពេទ្យឲ្យញឹកញាប់ គឺរៀងរាល់២សប្តាហ៍ ម្តង ។ គួរចាប់ផ្តើមរិះរកវិធីសម្រាលបុត្រដែលសមស្រប ដែលនេះជាការសម្រេចចិត្តរួម គ្នារបស់អ្នកម្តាយ ស្វាមី និង គ្រូពេទ្យ ។ អ្នកម្តាយខ្លះ ចាប់មានទឹកដោះ ហូតជ្រាបចេញ មកខ្លះៗ ប៉ុន្តែចំពោះអ្នកដែលទឹកដោះមិនទានហូរ ក៏ពុំមែនជារឿងខុសប្រក្រតីដែរ ។
សប្តាហ៍ទី២៩ : អ្នកម្តាយកួរស្ថិតក្នុងឥរិយាបថសមស្របទទួលទានអាហារមាន គុណប្រយោជន៍ច្រើន សម្រាកឲ្យបានច្រើន ។ ប៉ុន្តែត្រូវប្រយ័ត្នអាការឈឺខ្នង ត្រូវដកដង្ហើម វែងៗ ដើម្បីឲ្យខ្យល់ដង្ហើម ពេញសួត ។
សប្តាហ៍ទី៣០ : ការហាត់ប្រាណ ជួយឲ្យអ្នកម្តាយ មានសុខភាពល្អ និងជួយឲ្យ ការសម្រាលកូនបានស្រួល បើអ្នកម្តាយមិនដែលហាត់ប្រាណពីមុនទេ គួរតែដើរ ឬហែល ទឹក ចម្ងាយជិតៗ ។
សប្តាហ៍ទី៣១ : អ្នកម្តាយអាចមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ ឬផ្សារពោះ ឆ្អឹងអាង ត្រគាក និងឆ្អឹងជំនីរ ។ រយៈពេលនេះ កូនបានធំពេញពោះហើយ ។ អ្នកម្តាយខ្លះ ទទួល ទានអាហារថយចុះ និងមានអាការឈឺខ្នង ។ អ្នកគួរមានឥរិយាបថដើរហើរឲ្យសមស្រប ហាត់ប្រាណកម្តៅសាច់ដុំជាប្រចាំ ។
សប្តាហ៍ទី៣២ : ការសមរាលបុត្រ ធ្វើឲ្យអ្នកម្តាយកាន់តែខ្វល់ខ្វាយច្រើន ខ្លាច ឈឹចាប់ ។ ប៉ុន្តែការយល់ដឹង ឬហាត់រៀនពីរបៀបដកដង្ហើមជួយឲ្យអ្នកម្តាយ អាចកាត់ បន្ថយការឈឺចាប់បាន ។
សប្តាហ៍ទី៣៣ : អ្នកម្តាយអាចសង្កេតឃើញកែងដៃ នងជង្គង់កូនប៉ោងចេញ មក តែចំណុចនេះ អ្នកពុំចាំបាច់ព្រួយបារម្ភទេ ។
សប្តាហ៍ទី៣៤ : រាងកាយអ្នកម្តាយត្រៀមលក្ខណៈរួចស្រេច សម្រាប់ការ សម្រាលបុត្រ ។
សប្តាហ៍ទី៣៥ : កាន់តែជិតដល់សម្រាលអ្នកម្តាយក៏កាន់តែពីបាកគេងលក់ ។ អ្នកខ្លះនិយាយថា នេះជាការត្រៀមខ្លួនសម្រាប់កូនដំបូង ។ អ្នកម្តាាយអាចងើបបត់ជើង តូច រៀងរាល់ ៤៥នាទីម្តង ។
សប្តាហ៍ទី៣៦ : អ្នកម្តាយគួរទៅរកគ្រូពេទ្យរៀងរាល់សប្តាហ៍ រហូតដល់ពេល សម្រាល ។ រយៈពេលនេះ ទារកចាប់បង្វិលក្បាលចុះហើយ មានតែទារក៤%ទេ ដែលមិន ទាន់បង្វិលក្បាល់ចុះ ។ ការហាត់ប្រាណ អាចជួយបានខ្លះ ប៉ុន្តែប្រសិនបើទារកមិនទាន់ បង្វិលក្បាលចុះ ចាំបាច់ត្រូវតែសម្រាលដោយវះកាត់ ។
សប្តាហ៍ទី៣៧ : គួរដើរកម្សាន្ត ឬមើលបន្ទប់សម្រាលដែលអ្នកម្តាយត្រៀមទុក មុន ដើម្បីឲ្យស៊ាំនឹងបរិយាកាសថ្មី ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ អ្នកត្រូវស្វែងយល់ពីអាការឈឺពោះមែន ទែន ឬឈឺលេងៗ ។
សប្តាហ៍ទី៣៨ : អ្នកម្តាយមានអារម្មណ៍ញាក់ ឬតឹងណែននៅម្តុំទ្វារមាស ។ ត្រូវត្រៀមសម្ភារសម្រាប់យកទៅប្រើប្រាស់នៅមន្ទីរពេទ្យ ឲ្យសព្វគ្រប់ ។
សប្តាហ៍ទី៣៩ : កូនបង្វិលក្បាលចុះ ត្រៀមសម្រាលហើយ មាត់ស្បួនទន់ និង ពង្រីកខ្លួន គ្រូពេទ្យនឹងពិនិត្យការបើករបស់មាត់ស្បូន ។ កុំបារម្ភអ្វី ថ្វីបើយើងមិនអាច កំណត់ពេលជាក់លាក់ នៃការសម្រាលកូនបានក៏ដោយ តែគួរមានការសង្កេតងាយៗ ដូចជាមានទឹកភ្លោះហូរចេញពីទ្វារមាសជាដើម ។
សប្តាហ៍ទី៤០ : ស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ ដេលមានសុខភាពល្អ ត្រៀមលក្ខណៈរួច ស្រេច ដើម្បីសម្រាលចំថ្ងៃកំណត់ ក្រៅពីនេះ ភាគច្រើនសម្រាលមុន២សប្តាហ៍ឬក្រោយ ។ ប៉ុន្តែនេះពុំមែនមានន័យថា មានភាពសខុសប្រក្រតីនោះទេព្រោះការកំណត់ពេលសម្រាល គឺជាការប៉ាន់ប្រមាណប៉ុណ្ណោះ ។ ដូច្នេះការត្រៀមខ្លួនជាមុនស្រេច គឺជារឿងចាំបាច់ ៕
ទស្សនាវដ្ដី សម្រស់ស្រ្តី
ឆ្នាំទី០១ ច្បាប់ទី ០៥ ប្រចាំថ្ងៃទី ០៧ កញ្ញា ០៦ តុលា ឆ្នាំ ២០០៦
0 comments:
Post a Comment