យុវជន​​ដែល​និយម​​ទៅ​ញ៉ាំ​​អាហារ​នៅ​នៅ​ម្ដុំ​​ផ្សារ​ថ្មី ជិត​វិថីប៉ាស្ទ័រ​ នឹង​​ប្រទះ​ភ្នែក​ឃើញ​​ហាង​មួយ​ឈ្មោះ​ប្លែក​ពី​គេ​ គឺ​ “ហាង​មី​បុក​” ។ ប៉ុន្តែ​អតិថិជន​​ភាគ​​ច្រើន​​នៅ​​មិន​​ទាន់​​ស្គាល់​ម្ចាស់​​ហាង​នោះ​​​នៅ​ ឡើយ​ទេ​។
តាម​​ពិត​ទៅ​ ​ម្ចាស់​ហាងខាង​លើ​​​ជា​យុវជន​​ម្នាក់​​​​មក​ពី​ខេត្ត​ក្រចេះ​ ប៉ុន្តែ​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​ហ៊ាន​​បើក​អាជីវកម្ម​​ផ្ទាល់​ខ្លួន ​ខណៈ​រូប​គេ​​មាន​​វ័យ​ត្រឹម​២៥​ឆ្នាំ​​ប៉ុណ្ណោះ​។
យុវជន អយ ផល្លា កើត​នៅ​ថ្ងៃ​​២៥ ​កុម្ភះ ឆ្នាំ​១៩៨៦​ ​នៅ​​ក្រុង​ក្រចេះ ខេត្ត​ក្រចេះ ជា​កូន​ទោល​ក្នុង​គ្រួសារ​មួយ​​ ដែល​មាន​ឪពុកម្ដាយ​ ជា​អាជីវករ​លក់​ដូរ​គ្រឿង​​បំលាស់​អគ្គិសនី ។
តាំង​ពី​​វ័យ​កុមារ​មក​ ផល្លា​ មិន​​ធ្លាប់​​​ជួប​ការ​លំបាក​នោះ​ទេ ដោយ​សារ​​ឪពុកម្ដាយ ​ជា​អ្នក​​មាន​​ជីវភាព​ធូរធារ​ស្រាប់​។
មាន​ឧបនិស្ស័យ​​ជា​អ្នក​រកស៊ី
ឆ្នាំ ​២០០៥ ផល្លា​ បាន​ប្រឡង​បញ្ចប់​មធ្យម​សិក្សា​ទុតិយភូមិ​ (បាក់ឌុប)​ ​និង​ជា​កូន​ទោល​ត្រូវ​បាន​ឪពុកម្ដាយ​ឃាត់​ឲ្យ​រស់នៅ​ខេត្ត​ ព្រោះ​មិន​ចង់​ឲ្យ​កូន​នៅ​​ឆ្ងាយ​ពី​ខ្លួន ប៉ុន្តែ​គោល​បំណង​របស់​ពួក​គេ​​ត្រូវ​បាន​ ផល្លា​ ផ្ទាល់​​​បដិសេធ​​ ព្រោះ​ក្នុង​ចិត្ត​របស់​គេ គឺ​ចង់​ចេះ​​ចង់​ដឹង​ពី​ការ​រកស៊ី​ឲ្យ​បាន​កាន់​តែ​ស៊ី​ជម្រៅ​ ដូច្នេះ​ ផល្លា​ បាន​សម្រេច​ចិត្ត​​សុំ​អ្នក​មាន​គុណ​ទាំង​ពីរ​របស់​ខ្លួន​មក​រៀន​នៅ​ ភ្នំពេញ។​
មុខវិជ្ជា​ដែល​ ផល្លា​ ជ្រើសរើស​ប្រាកដ​ណាស់​ គឺ​អាជីវកម្ម​ (Business Administration) ដោយ​មិនមាន​​សួរ​​យោបល់​ពី​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ឡើយ ។​
ដៃគូ​មាន​ចិត្ត​ដូចគ្នា​
កំពុង​សិក្សា​ឆ្នាំ​ទី​៣​ ​ផល្លា ក៏​បែប​គំនិត​​សរសេរ​គម្រោង​អាជីវ​កម្ម​មួយ​ ទាក់​ទង​នឹង​ការ​បើក​ហាង​លក់​ដូរ​​។ ​ពេល​នោះ​នៅ​ក្នុង​ក្រុម​ពិភាក្សា​  ផល្លា បាន​ជួប​ដៃគូ​ម្នាក់​ដែល​មាន​ចិត្ត​ដូចគ្នា គឺ​ចង់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ស៊ី។ បន្ទាប់​មក​​អ្នក​ទាំង​ពីរ​​បាន​​សម្រេច​ដឹក​ដៃ​គ្នា​​​រកស៊ី​។ ​នៅ​ឆ្នាំ​២០០៨ ក្នុង​ឆ្នាំ​សិក្សា​ទី​៤ ដោយ​ចិត្ត​អន្ទះ​សា​រចង់​បង្កើត​អាជីវកម្ម លោក​ និង​ដៃគូ​ក៏​សម្រេច​ធ្វើ​ផែនការ​បើក​ហាង​មួយ​ ដោយ​ជាក់​​លាក់​ដើម្បី​កំណត់​ទំហំ​លុយ​ដែល​ត្រូវការ​ពិត​ប្រាកដ​។
ឧបសគ្គ​ធំ​គឺ​ លុយ​
គម្រោង ​អាជីវកម្ម​របស់​ពួកគេ​លេច​ជា​រូបរាង​ឡើង គឺ​បើក​ហាង​មួយដោយ​ដាក់​​​ឈ្មោះថា​ “​មី​បុក” ដោយ​ចំណាយ​ដើម​ទុន​ក្នុង​រង្វង់​​ជាង​៣​ពាន់​ដុល្លារ​ ប៉ុន្តែ​ទំហំ​ទឹក​ប្រាក់​នេះ​សម្រាប់​និស្សិត​វ័យ​ក្មេង​ទាំង​ពី​រ​នាក់​ គឺ​ជា​​ឧបសគ្គ​ដ៏​ធំ​មួយ​ ព្រោះ​ពួកគេ​កំពុង​សិក្សា​នៅ​ឡើយ​ ​គ្មាន​លទ្ធភាព​ទេ​។
វ័យ​ក្មេង មនុស្ស​ចាស់​មិន​ទុក​ចិត្ត​
ខណៈ ​ដែល​ ផល្លា ជម្រាប​គម្រោង​នេះ​​ទៅ​កាន់​ឪពុកម្ដាយ​នៅ​ឯ​ស្រុក គេ​មិន​ទទួល​បាន​ការ​គាំ​ទ្រ​ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​នោះ​ទេ​ ​ព្រោះ​ពួកគាត់​ក៏​មាន​មុខ​របរ​ឲ្យ​កូន​ខ្លួន​​រក​ស៊ី​​ស្រាប់​នៅ​ឯ​ស្រុក​ កំណើត​ដែរ​ និងម្យ៉ាង​​ចង់​ឲ្យ​លោក​ខិតខំ​រៀន​សូត្រ​។ ប៉ុន្តែ​ទោះ​បី​​ឪពុក​ម្តាយ​មិន​គាំទ្រ ​ក៏​ ផល្លា​ នៅតែ​​មាន​ការ​តាំង​ចិត្ត​ដដែល​។
មធ្យោបាយ​នឹង​មាន​ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​គិត​ពី​វា​
ដោយ ​សារ​ការ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ខ្លាំង​ ពាក្យ​គ្រប់​ម៉ាត់​របស់​គ្រូ​ត្រូវ​បាន​​លោក​ចងចាំ​។​ គ្រា​មួយ​​ លោក​គ្រូ​ម្នាក់​បាន​ប្រាប់​លោក​ថា មាន​វិធី​មួយ​​ដែលអាច​ឲ្យ​​លោក​​គៀង​គរ​ដើមទុន​យក​មក​រកស៊ី​បាន​​ ​និង​​មិន​សូវ​លំបាក​សង​គេ​វិញ​​ នោះ​គឺ​វិធី​​ខ្ចី​លុយ​​មិត្តភ័ក្ដិ​ម្នាក់​បន្តិច​ៗ​។
បេសកកម្ម​ខ្ចី​លុយ​មិត្តភ័ក្ដិ​ធ្វើ​ដើម​ទុន​
គំនិត ​មួយ​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ ផល្លា​ និង​ដៃ​គូ ផ្ដើម​អនុវត្ត​ភ្លាម​ គឺ​ចាប់​ផ្ដើម​ចេញ​ប្រតិបត្តិការណ៍​​ខ្ចី​លុយ​អ្នក​ស្គាល់​គ្នា​ទាំង​អស់ ហើយ​នឹក​គិត​ក្នុង​ចិត្ត​​ថា​ ខ្ចី​​ពី​២០ ​ទៅ​៥០​ដុល្លារពី​មិត្តភ័ក្ដិ ​ប្រហែល​ជា​ពួក​គេ​​មិន​​កំណាញ់​ទេ។ ដូច​ការ​គិត​​ទុក មាន​អ្នក​ខ្លះ​ឲ្យ​ខ្ចី​​លើស​ពី​នេះ ឯ​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ឲ្យ​ខ្ចី​តិច​ជាង​នេះ និង​ខ្លះ​ទៀត​ឲ្យ​តែ​ម្ដង​មិន​បាច់​សង​វិញ​ទេ។
លក់​ម៉ូតូ​សំណព្វ​ចិត្ត​ ធ្វើ​ដើម​រកស៊ី​
ទោះជា ​បាន​ខ្ចី​លុយ​ពី​មិត្តភ័ក្ដិ​អស់​ក៏​ដោយ​ ផល្លា ​នៅ​មិន​ទាន់​អាច​​រកលុយ​បាន​គ្រប់​នៅ​ឡើយ​។ ក្រោយ​មក​ ផល្លា​ ក៏​សម្រេច​ចិត្ត​​លក់​ម៉ូតូ​ វ៉េវ​២០០២​ របស់​ខ្លួន បាន​ប្រាក់​ប្រមាណ​​៧០០​​ដុល្លារ​បន្ថែម​ទៀត​ ដើម្បី​​បង្គ្រប់​ការ​ចូលហ៊ុន​​ឲ្យ​​ស្មើគ្នា​។
ជឿជាក់​ខ្លួន​ឯង​មុន នោះ​អ្នក​ដទៃ​នឹង​ជឿ​អ្នក​តាម​ក្រោយ​
ក្រោយ ​ពី​រក​ឃើញ​​ទី​​តាំង​​មួយ​​​នៅ​ផ្លូវ​ប៉ាស្ទ័រ​ និង​ត្រូវ​ជួល​​ផ្ទះ​តម្លៃ​៥០០​ដុល្លារ​ក្នុង​មួយ​ខែ​ សហគ្រិន​វ័យ​ក្មេង​​ក៏​បាន​ចរចា​ជាមួយ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​តាម​ទូរសព្ទ​ ត្រូវ​ថ្លៃ​គ្នា​។ ប៉ុន្តែ​ពេល​ជួប​មុខ ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ហាក់​ស្រងាក​ចិត្ត ​ព្រោះ​​អ្នក​ទាំង​ពីរ​នាក់​នៅ​ក្មេង​​ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​​ហ៊ាន​មក​ជួល​ផ្ទះ​ តម្លៃ​៥០០​ដុល្លារ​ ដើម្បី​រក​ស៊ី​? ឆ្លើយ​តប​ទៅ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ជួល​អ្នក​ទាំង​ពីរ​បាន​បង្ហាញ​ផែន​ការ​អាជីវកម្ម​ របស់​ខ្លួន​​​ ក្រោយ​មក​ម្ចាស់​ផ្ទះ​ជួល​បាន​​កោត​សរសើរ​ ចំពោះ​ភាព​ក្លាហាន​នេះ​​។
រៀន​បណ្ដើរ​ និង​​ក្លាយ​ជា​សហគ្រិន​បណ្ដើរ​
ការ​រៀបចំ​ហាង​ចំណាយ​ពេល​១​​ខែ ខណៈ​​អ្នក​ទាំង​ពីរ​ ​រៀន​នៅ​ឆ្នាំ​ទី​៤​នៅ​ឡើយ​ ហើយ​ក្នុង​ខែ​៧ ជា​ពេលវេលា​​ដ៏​មមាញឹក​បំផុត​របស់​ និស្សិត​ត្រូវ​ធ្វើ​និក្ខេបបទ​ប្រឡង​ចេញ ដូច្នេះ ​ផល្លា ​និង​ដៃ​គូ ពិត​ជា​​ពិបាក​ក្នុង​ការ​បែងចែក​ខួរក្បាល​គ្រប់គ្រង​ហាង​ផង​ រៀន​ផង​ណាស់​។
ប៉ុន្តែ ​ដោយ​ចិត្ត​ស្រឡាញ់​លើ​ការ​រកស៊ី ផល្លា​ និង​ ដៃ​គូ​ នៅ​តែ​រក្សា​ជំហរ​​លើ​ការ​បើក​ហាង​រហូត​ដល់​ចេញ​ជា​រូបរាង​ឡើង ​ដោយ​ដាក់​ឈ្មោះ​ “ហាង​មី​បុក” ​ជាមួយ​នឹង​​ភាព​ជឿជាក់​ថា នឹង​ទទួល​បាន​ភាព​ជោគ​ជ័យ​ ព្រោះ​មាន​តែ​មួយ​នៅ​ភ្នំពេញ​​។
ការ​អនុវត្ត​​ខុស​ពី​ទ្រឹស្ដី
ផល្លា ​បាន​រំលឹក​ថា រៀន​ក្នុង​សៀវភៅ តែងតែ​ប្រាប់​ថា បើក​អាជីវកម្ម​មួយ ចាំបាច់​ត្រូវ​មាន​លុយ​ខាត​៣​ខែ ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ​ ព្រោះ​ភ្ញៀវ​មិន​ទាន់​ស្គាល់ មិន​អាច​ចំណេញ​ភ្លាម​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​សហគ្រិន​វ័យ​ក្មេង​ពីរ​នាក់​ បាន​ទាត់​​ចោល​ការ​យល់​ឃើញ​ខាង​លើ​ ហើយ​នៅ​បន្ត​សកម្ម​ភាព​​របស់​ខ្លួន​យ៉ាង​រលូន​​ ។
អ្នក​ទាំង​ពីរ​​ក៏​ សម្រេច​ចិត្ត​យករយៈ​ពេល​​៣​ខែ​នោះ មក​​ជំរុញ​ការ​លក់ (Promotion) ដូចជា​ចែក​ខិត​ប័ណ្ណ ​ និង​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ ដូចជា​​ញ៉ាំ​មី​មួយ​ចាន បន្ថែម​កូកាកូឡា​មួយ​ដប​​ ​រហូតឈ្មោះ​ហាង​នេះ​ក្លាយ​ជា​ទី​ចាប់​អារម្មណ៍​​របស់​យុវវ័យ​រហូត​មក​ដល់​​ សព្វថ្ងៃ​នេះ​។
ថ្ងៃ​ទី​មួយ​ភ្ញៀវ​ ចូល​ពេញ​ហាង​
អ្នក ​​ខ្លះ​គិត​ថា​ ការ​បើក​ហាង​ថ្ងៃ​ទី​មួយ គួរ​តែ​ហៅ​មិត្តភ័ក្ដិ ឬ​​បងប្អូន​មក​ញ៉ាំ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​ជួយ​គាំទ្រ ​ ប៉ុន្តែ​សម្រាប់​ ផល្លា ​គិត​ថា​ ​បើក​ហាង​សម្រាប់​លក់​ជូន​ភ្ញៀវ​ ដូច្នេះ​ចាញ់​ ឬ​ឈ្នះ​គឺ​នៅ​លើ​ថ្ងៃ​ទី​១​នេះ​ឯង  គ្មាន​អ្នក​ណា​​អាច​ជួយ​យើង​បាន​ក្រៅ​ពី​ខ្លួន​យើង​នោះ​ទេ។
បច្ចុប្បន្នភាព​
យុវជន ​ អយ ផល្លា ​មាន​អាយុ​២៨ ឆ្នាំ​ មាន​ហាង​មួយ ហើយ​និង​មាន​មុខ​តំណែង​ជា​នាយក​ចាត់ការ​ទូទៅ​ (General Manager ​)​ នៅ​ក្រុមហ៊ុន​FXIC Trading Forex ​​ ហើយ​ក៏​មិន​ទាន់​មាន​ភរិយា​នៅ​ឡើយ​ទេ ប៉ុន្តែ​មាន​សង្សារ​ហើយ​។ ផល្លា ​អាច​មាន​ចំណូល​លើស​ពី​១ពាន់​ដុល្លារ​ក្នុង​ខែ។
ផែនការ​អនាគត​
យុវជន ​​រូប​នេះ​មាន​មហិច្ឆតា​​បើក​ហាង​មី​បុក​បន្ថែម​២ ទៅ​៣​សាខា​ទៀត ហើយ​បើក​អាជីវកម្ម​ដទៃ​​ទៀត​ទៅ​តាម​លទ្ធភាព ស្រប​ទៅតាម​បំណង​ប្រាថ្នា​។ លោក​ចង់​មាន​លុយ​ចំនួន​១​លាន​ដុល្លារ​ នៅ​ពេល​​លោកមាន​អាយុ​​ត្រឹម​​៣០​ឆ្នាំ​ប៉ុ​ណ្ណោះ​​ ទោះ​ជា​ខ្លួន​ឯង​ផ្ទាល់​ គិត​ថា វា​ហាក់​ស្ថិត​នៅ​ឆ្ងាយ​ពី​ក្ដី​ស្រម៉ៃ​​ពេក​ក៏​ដោយ​​។
បទពិសោធន៍​ជីវិត
ទោះបីជា​អាជីវកម្ម​នេះ​តូច​ពិត​មែន ប៉ុន្តែ​មិនមែន​មាន​ន័យ​ថា ដំណើរ​ទៅ​​ដោយ​រលូន​រហូត​នោះ​ទេ​ តែងតែ​ជួប​ឧបសគ្គ​ខ្លះ​ៗ​ដែរ​ ។
អត់​លុយ​មិនមែន​ឧបសគ្គ​នោះ​ទេ​
ដូច ​លោក​​បាន​រៀបរាប់​ខាង​លើ​យ៉ាង​នេះ​ដែរ មនុស្ស​ភាគច្រើន​តែងតែ​រអ៊ូរទាំ​ថា ​គ្មាន​លុយ ​និង​ខ្វះ​ដើម​ទុន​រកស៊ី គឺ​ធ្វើ​អ្វី​មិន​កើត​ទេ​ ​​ខណៈ​ដែល​​​ពួក​គេ​​ប្រើប្រាស់​របស់​ទំនើប​ដូចជា​ម៉ូតូ​ រថយន្ត​ និង​របស់​របរ​ផ្សេង​ទៀត​​ស្រាប់​រួច​ទៅ​ហើយ ប៉ុន្តែ​​មិន​​ហ៊ាន​​ប្រថុយ​ជា​មួយ​នឹង​ការ​​បណ្ដាក់​ទុន​រក​ស៊ី​​ទៅ​វិញ​ ទេ។
សម្រាប់​លោក​​ ការ​ចាប់​ផ្ដើម​រកស៊ី​ គឺ​ជា​ការ​ប្រថុយប្រថាន​ខាត​បង់ ដូច្នេះ​​បើ​មានចិត្ត​ចង់​រកស៊ី​ កុំ​ខ្លាច​អី។ អ្វី​ក៏​ដោយ​ឲ្យ​តែ​អាច​បង្វិល​ជា​ដើមទុន​​បាន​ គួរ​ប្រើ​ឲ្យ​អស់​ពី​លទ្ធភាព​ ដូចលោក​​លក់​ម៉ូតូ ដើម្បី​រកស៊ី​អញ្ចឹង​​ដែរ។
ចំពោះ ​រឿង​ខ្ចី​លុយ​មិត្តភ័ក្ដិ​ក៏​ដូចគ្នា បើសិនជា​លោក​ទៅ​ខ្ចី​លុយ​ធនាគារ​ គេ​មិន​ឲ្យ​ទេ ព្រោះ​​គ្មាន​អ្វី​បញ្ចាំ​ឲ្យ​គេ​ មួយ​វិញ​ចងការ​ប្រាក់​​ក៏​ខ្ពស់​ដែរ ហើយ​រូប​លោក​នៅ​ក្មេង​ទៀត ​​គេ​​ច្បាស់​ជា​មិន​ឲ្យ​ខ្ចី​ច្រើន​នោះ​ទេ​។​ ដូច្នេះ​​លោក​​ខ្ចី​មិត្តភ័ក្ដិ​ម្នាក់​២០ ទៅ​៣០​ដុល្លារ គេ​ពិត​ជា​មិន​មាន​លក្ខខ័ណ្ឌ​ច្រើន​នោះ​ទេ ដូច្នេះ​មាន​តែ​​មិត្តភ័ក្ដិ​ ២០​ទៅ​៣០​នាក់​ ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​​អាច​មាន​លទ្ធភាព​រកស៊ី​បាន​។
ការ​ផ្ដាំផ្ញើ​
លោក ​​គិត​ថា យុវជន​មិន​គួរ​រង់ចាំ​រហូត​រៀន​ចប់ ​ឬ​មាន​លុយ​ច្រើន​ចាំ​រកស៊ី​នោះ​ទេ បើ​មើល​ឃើញ​ឱកាស​អាច​ធ្វើ​បាន​គួរ​តែ​ធ្វើ​ ព្រោះ​ពេលវេលា​សម្រាប់​មនុស្ស​ម្នាក់​ៗ​មិន​​មាន​ច្រើន​ឡើយ។ ដូច្នេះ​យុវជន​គួរ​កំណត់​គោលដៅ​មួយ​​ដែល​ខ្លួន​ចង់​បាន​ឲ្យ​ច្បាស់​លាស់​ ។
ធ្វើការ​ឲ្យ​គេ​មិន​អាច​ធ្វើ​ជា​អ្នក​មាន​បាន​នោះ​ទេ
លោក ​​មិន​មាន​អ្វី​អស្ចារ្យ​ ដែល​គួរ​កោតក្រែង​នោះ​ទេ ​ប៉ុន្តែ​លោក​គិត​ថា ការ​ធ្វើ​ការងារ​​ឲ្យ​គេ​គ្រាន់​តែ​អាច​បាន​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ប៉ុណ្ណោះ​ មាន​តែ​រកស៊ី​ទេ ដែល​អាច​នាំ​លោក​​ក្លាយ​ជា​អ្នក​មាន​។
ដូច្នេះ​ យុវជន​​គួរ​តែ​ហ៊ាន​ប្រថុយ​ក្នុង​ការ​រកស៊ី ​ប្រសើរ​ជាង​ការ​ធ្វើ​ការងារ​ដែល​បាន​ត្រឹម​តែ​គ្រប់គ្រាន់​ ហើយ​អ្នក​ខ្លះ​ចំណូល​មិន​គ្រប់​ចំណាយ​ ដូច្នេះ​គួរ​តែ​​ហ៊ាន​ប្រថុយ​ ដើម្បី​សេរីភាព​ និង​រស់នៅ​ដោយ​​​សប្បាយ​ចិត្ត​។
មិត្ត​យុវវ័យ​យល់​យ៉ាង​ណា?
អត្ថបទ​៖​ កង ចាន់​បញ្ញា