ចំណង​ស្នេហ៍​របស់​ប៉ា និង​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​បាន​កើត​ឡើង​រយៈពេល​ជិត​៣០​ ឆ្នាំ​ហើយ។ ចំណង​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​របស់​ពួកគាត់​បន្សល់​កូន​ចំនួន ​៥ នាក់​ ដែល​សុទ្ធ​តែ​ជា​កូន​ល្អ​ មិន​ដើរខុស​គន្លង​ ដូច​ជា​​សេព​គ្រឿង​ញៀន ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ពិបាក​ចិត្ត​ឡើយ។ ​ពួក​យើង​​ជា​កូន​ៗ​ ស្រលាញ់ ​គាត់​ណាស់​ ហើយ​គ្រួសារ​ក៏​មាន​សុភមង្គល​ណាស់ ​ទោះបី​ពេល​ខ្លះ​ ពួក​គាត់​ឈ្លោះ​ ប្រកែក​គ្នា​ខ្លះ​ក៏​ដោយ។
ចំណែក ​ការ​រក​ស៊ី​វិញ​ពួក​គាត់​ទាំង​ពីរ​នាក់​​ ពួក​គាត់​ខិត​ខំ​តាំង​ពីបាទ​ដៃ​ទទេ រហូត​ដល់​មាន​ទ្រព្យ​ សម្បត្តិ ​មាន​មុខមាត់​​នឹង​គេ។ ​ពួក​គាត់​មាន​ផ្ទះ​ជួល​ចំនួន​​ពីរ​កន្លែង​ ​ដែល​មួយ​នៅ​ភ្នំពេញ​ និង​មួយទៀត​នៅ​ឯ​ខេត្ត​មណ្ឌលគិរី​ រួម​​ទាំង​​ចំការ​កៅស៊ូ​ចំនួន​ ៥០ ​ហិចតា​ថែម​​ទៀត​ផង។
​ ការពិត​ការ​រកស៊ីនេះ​កាក់​កប​ល្អ​ណាស់ ហើយ​ជីវភាព​ពួក​យើង​ក៏ល្អ​ប្រសើរ​ ​ទោះ​បី​ជា​យើង​ជំពាក់​បំណុល​ធនា គារ​មួយ​ចំនួនក្តី។ ​រឿងហេតុ​គឺ​កើត​ឡើង​​ពេល​ដែល​លោក​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ មក​ធ្វើ​ផ្ទះជួល​នៅ​ខេត្ត​មណ្ឌលគិរី ​គាត់​បាន​ស្គាល់​នារី​ម្នាក់​​ដែល​មាន​ប្រវត្តិ​មិន​ល្អ​សោះ​ ហើយ​បាន​​ជ្រុល​ជ្រួស​មាន​កូន​រហូត​ដល់​ទៅ​ពីរ។ សុភមង្គល​គ្រួសារ​ខ្ញុំ​ចាប់​ផ្តើមប្រេះស្រាំ ​នៅ​ពេល​រឿង​ហេតុទាំង​មូល​ ត្រូវបាន​ដឹង​​​​ដល់​អ្នកម៉ាក់របស់ខ្ញុំ។
ពួកខ្ញុំជាកូន បាន​ព្យាយាម​ពន្យល់​ ដល់​លោកប៉ា​របស់​ខ្ញុំ ទាំងក្តៅផង​ ទាំងត្រជាក់ផង នៅតែមិនអាចទៅរួច។ តាមរយៈរឿងនេះ ខ្ញុំ​បាន​មើល​ឃើញ​ភាព​អាត្មានិយម​របស់​ប៉ាខ្ញុំ ​ដែលពួកខ្ញុំ​ជា​កូន​មិន​បាន​ដឹង​ទាល់​តែ​សោះ​តាំង​ពី​ចាប់​ផ្តើម។
​
ដើម្បី​នាង​ម្នាក់​នោះ​ គាត់​នឹង​លះបង់​គ្រួសារ​ដ៏​កក់​ក្តៅ​មួយនេះ លះបង់​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង​ដើម្បី​បាន​យក​នាង​​មក​រស់នៅ ​និង​បាន​គ្រប់គ្រង​ក្នុង​ផ្ទះ​ជួល​មួយ​នោះ។ ​ពេលខ្លះ​ គាត់​តែង​អះអាង​ពី​ភាព​រុងរឿង​ និង​ទង្វើ​ល្អ​​ដែល​បាន​មក​ពី​នាង​​ប៉ុន្តែ​ ​អ្នក​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​ទេ ​ដែល​ជា​អ្នក​គាំ​ទ្រ​គាត់​ និង​ស្ម័គ្រចិត្ត​ខ្ចី​លុយ​ធនាគារ​មួយ​ចំនួន​ឲ្យ​គាត់​​ដើម្បី​សាងសង់ ផ្ទះជួលនោះ​ឡើង រួម​ទាំង​ចំការ​កៅស៊ូ​ទាំង​មូល​ផង ព្រោះ​គាត់យល់ថា មរតក​ទាំង​នោះ ​នឹង​ក្លាយ​ជា​របស់​កូន​ទាំង៥ នៅ​ពេល​គាត់​ចាស់​ទៅ។
​ ធម្មតា​ ​អ្នក​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​មិនចេះរស់នៅឯ​ខេត្តទេ គាត់រស់នៅ និង​គ្រប់គ្រង​ផ្ទះ​ជួល​មួយ​ទៀត​ឯ​ភ្នំពេញ​ ចំណែក​ពួកខ្ញុំ​ក៏​រៀនសូត្រ ​នៅទីក្រុង​ មិន​បាន​មាន​ឱកាស​ទៅលេង​ខេត្ត​ឡើយ។
ក្រោយ ​មក​ក្រោម​ការ​សម្របសម្រួល​របស់​ចាស់​ទុំ ​លោក​ប៉ាខ្ញុំ​ក៏​មិន​បាន​យក​នាង​នោះ​ ចូល​ទៅ​ គ្រប់គ្រង​ក្នុង​ផ្ទះ​ជួល​នោះ​ទៀត​ទេ​ ពួក​ខ្ញុំ ​និង​អ្នក​ម៉ាក់​ ​ក៏​សុខ​ចិត្ត​បំភ្លេច​រឿង​នោះ​ចោល​ និងធ្វើល្អ ហើយ​គោរព​លោក​ប៉ា​ដូច​ដើម​វិញ។​
​ចំណែក ​ខ្ញុំ​ ជា​កូនច្បង​ក៏​បាន​បញ្ឈប់​ការ​សិក្សា​ត្រឹម​កម្រិត​បរិញ្ញាបត្រ​ ហើយ​មក​គ្រប់គ្រងផ្ទះជូល និង​ចំការ​កៅ​ស៊ូ​ឯ​ខេត្ត ខ្ញុំបាន​ បោះបង់​ការងារ ​និង​មិត្តភ័ក្ដិ​មក​រស់​នៅ​កណ្ដោច​កណ្ដែង​តែ​ឯក​ឯង​ខេត្ត ចំណែក​លោក​ ប៉ា និង​អ្នកម៉ាក់ខ្ញុំ យូរៗ​ទើប​ពួក​គាត់​មក​លេង​ខ្ញុំម្តង។​
​ ខ្ញុំ​ហាក់​បី​រស់​នៅ​ក្នុង​ទី​កន្លែង​មួយ​ មាន​តែឯង ​គ្មាន​មិត្តភ័ក្ដិ​ គ្មាន​ការងារ​ គឺ​មាន​តែ​ភាព​ឯកា​​តែប៉ុណ្ណោះ។ តែ​ទោះ​យ៉ាង​ណា​ក៏​ ដោយ ​ពួក​យើង​ជា​កូន​សង្ឃឹម​ថា​ ភាព​កក់ក្ដៅ​ក្នុង​គ្រួសារ​ នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ប៉ា​ភ្ញាក់​រលឹក ​ប៉ុន្កែអ្វីៗ ​ដែល​ធ្វើ​ហាក់​បី​ដូច​ជា​គ្មានប្រយោជន៍​សោះ។
​ ពេលវេលា​កន្លង​ផុតទៅ​ ដោយ​ឥតន័យ​យ៉ាង​នេះ​អស់​ពេល​មួយ​ឆ្នាំ​ចុង​បញ្ចប់ ដោយសារ​បញ្ហា​សុខភាព​អ្នក​ម៉ាក់​ខ្ញុំ ​គាត់​មិន​បាន​មក​លេង​ខ្ញុំ​ឯ​ខេត្ត​ដូច​មុនបាន។ ​ឃើញ​ឱកាស​បែប​នេះ​ លោក ប៉ា​ខ្ញុំ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ទាក់​ទង​​នឹង​នាង​ម្នាក់​នោះ​វិញ​ ដោយ​​គាត់​ថែម​ទាំង​អះអាង​ទៀត​ថា ​កូន​តូចៗ២នាក់​របស់​គាត់​នោះ​ គាត់​មិន​​ចោល​ជា​ដាច់​ខាត។
​ចុង​ បញ្ចប់​រឿង​នេះ​​បាន​ដឹង​ដល់​អ្នក​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​ម្តង​ទៀត​ ​ហើយ​​គាត់​ក៏​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​លែង​លះ​គ្នា​ ​តែ​​ម្ដង​​ក៏​ព្រោះ​តែ​​គាត់​មិន​អាច​រស់​នៅ​របៀប​នោះ​បាន​ទេ។ ​ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​យើង​ទៅ​ពិគ្រោះ​ជា​មួយ​មេធាវី មេធាវី​បាន​ព្យាយាម​អង្វរ​យើង​ ដោយ​មិន​ឲ្យ​លែង​លះ​គ្នា​ឡើយ។ ​គាត់ថា ​បើលែង​លះគ្នា​ ទ្រព្យសម្បត្តិ​ ដែល​គាត់​មាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ នឹង​ត្រូវ​បែង​ចែក​ជា​២​ចំណែក។ ​ដូច្នេះ​យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ក៏​លោក​ប៉ា​របស់ខ្ញុំ​ ទទួល​បាន​ផ្ទះជូល​ មួយ​កន្លែង​ និង​ចំការ​កៅស៊ូ​ខ្លះផង។​
​ពួក​ខ្ញុំ​ដែល​ ជា​កូន​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ​ម៉ាក់​លែង​លះ​គ្នា​ ទៅ​ ព្រោះ​មិន​ចង់​ឲ្យ​គាត់​រស់​នៅ​ដោយ​ភាព​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​រហូត​សម្រាប់​ ជីវិត​ចុង​ក្រោយ​របស់​គាត់​នោះ​ទេ។​គាត់​គួរ​ណាស់​តែ​បាន​សោយសុខ​ រស់​នៅ​ដោយ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ។
​សូម​ប្រិយមិត្ត​ មិត្ត​អ្នក​​អាន​​គេហទំព័រ​ Sabay ជួយ​បញ្ចេញ​យោបល់​ផង៖​
១.តើពួក ​ខ្ញុំ​គួរ​ដើរ​ទៅ​ផ្លូវ​ណា​ ​បើ​អ្នក​ម៉ាក់​ខ្ញុំ​មិន​ចង់​ឲ្យ​បាត់បង់​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ទៅ​នាង​នោះ? សូម​បញ្ជាក់​ថា​ ​​ពួក​យើង​បាន​ព្យាយាម​ពន្យល់ ​លោក​ប៉ា​របស់​ខ្ញុំ​ រហូត​ទាល់​តែ​គាត់​គិត​ថា​ ​ពួក​យើង​ជា​កូន​​ជា​មនុស្ស​អាក្រក់​ទៅ​វិញ។
២.ពួក ​យើង​បាន​ទុក​ពេល​វេលា​ឲ្យ​លោក​ប៉ា​កែ​ខ្លួន​យូរ​មក​ហើយ​ ហើយ​ក៏​សង្ឃឹម​ថា​ ពេល​វេលា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​យល់​អំពី​សារប្រយោជន៍​នៃ​គ្រួសារ​ ​ប៉ុន្តែ​គាត់​មិន​ព្រម​កែ​ សោះ​ ហើយ​ពួក​យើង​តែង​តែ​ទុក​ពេល​វេលា​ជូន​គាត់​ជានិច្ច​ ឬ​ក៏​ពួក​យើង​ត្រូវ​រង់​ចាំ ​ដល់​ថ្ងៃ​គាត់​ស្លាប់​ឬ​យ៉ាងណា?
ពី​មនុស្ស​អត្មា​និយម​! !
ប្រសិនបើ ​ប្រិយមិត្ត​ មាន​បញ្ហា​វិបត្តិ​ស្នេហា​​ស្រដៀង​នេះ​ ឬ​ស្នេហា​ជោគជ័យ ដែល​​​ចង់​ចែក​រំលែក​ដល់​មិត្ត​អ្នក​អាន​បាន​ជា​បទ​ពិសោធន៍ ឬ​ជួយ​​ជា​យោបល់​ក្នុង​ការ​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា​ក្នុង​​ជីវិត សូម​ផ្ញើ​អត្ថបទ​រឿង​របស់​​​​​​​​​​​​​​​​​អ្នក​មក​កាន់​ Sabay តាម​រយៈ​ may.soklim@cidc.com.kh ។ ឬ​អ្នក​​អាច​ទូរស័ព្ទ​មក​យើង ០១៦ ៧៩២ ១៥១ ប្រសិន​បើ​អ្នក​ពិបាក​ក្នុង​ការ​សរសេរ​រៀប​រាប់​​រឿង​របស់​​ខ្លួន។ Sabay នឹង​សរសេរ​​​ចុះ​​ផ្សាយ​​ជូន។