4:39 AM
specialshowtoday
ដោយ យ៉េន សុជាតិ ប្រាសាទព្រហ្មកិលមានភាពចាស់បន្តិចហើយប្រាសាទនេះស្ថិតនៅ ក្នុងភូមិ បោសមែក ឃុំ ជើងទៀនស្រុក ចុងកាល់ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅទិសខាងត្បូងភូមិជាប់នឹងស្ពានអូជីកដែលជា ព្រំប្រទល់រវាងខេត្តសៀមរាបនិងខេត្តឧត្តរមានជ័យ ដែលមើលពីផ្លូវជាតិលេខ៦៩ ទៅ ឃើញតែកំពូលប្រាសាទផុសចេញ ពីព្រៃជិតស្ពានអូជីក ស្ដី។
មិនតែប៉ុណ្ណោះ ប្រាសាទព្រហ្មកិលនេះ មានប្រវត្តិទាក់ទងនិងរឿងតាដំបងក្រញូង តាមការនិយាយលោកតា ធឹង ថុល គាត់មានប្រសាសន៍ថា កាលដើមឡើយមានអ្នកមាន បុណ្យបានមកចាប់កំណើតក្នុងផ្ទៃស្ត្រីម្នាក់ ប៉ុន្តែមិនដឹងគាត់មកចាប់កំណើតនៅក្នុងខេត្តណាច្បាស់លាស់ទេ កាលនោះ ស្ដេចពីសម័យមុនបានលឺថា បើអ្នកមានបុណ្យមកចាប់កំណើតហើយ នោះ និងមានអ្នកគ្រងរាជ្យបន្តទៀត ពេលលឺដូច្នេះ ស្ដេចមានការព្រួយបារម្ភ ពីរាជ្យបល្ល័ង្កក៏ចាត់ឲ្យ ពួកអាមាត្យក្នុងវាំងដើររកស្ត្រីណាមានផ្ទៃពោះទាំងអស់គ្រប់ខេត្ត ក្រុងទូទាំងប្រទេស ឲ្យមកពិនិត្យមើលផ្ទៃពោះ តែបើកាលណាគេយក កំបោរមកលាបលើស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ បើមានភាពសើមនោះបញ្ជក់ថាមាន អ្នកមានបុណ្យមកចាប់កំណើត ហើយក៏ចាប់ស្ត្រីនោះ មកបូជាទាំងរស់នៅពេលយប់ទៅ ពេលដែលកំពុងបូជានោះ ក៏ផ្ទុះផ្ទៃកូនចេញទៅជាប់នឹងដុប(ព្រៃតូច) ផ្ដៅ ហើយពេលដែលរំលងបានមួយយប់ ពេលព្រឹកឡើងក៏មានអ្នកស្រុកបានធ្វើដំណើរនាំគ្នាមកកាប់ផ្ដៅមាន គ្រួសារម្នាក់បានទៅកាប់ផ្ដៅបានប្រទះឃើញអ្នកមានបុណ្យជាប់លើដុប ផ្ដៅ តែមានរូបរាងខ្វិនដៃខ្វិនជើងពេលនោះពួកគាត់បានយកមកចិញ្ចឹម។ លុះក្រោយពេលដែលកុមារនេះមានការធំធាត់ហើយចេះវា លុះក្រោយមកមានលឺដំណឹងមានអ្នកមានបុណ្យអ្នកភូមិក៏ផ្អើលនាំ គ្នាទៅ មើលពេលកុមារនោះ លឺដូច្នេះក៏ចង់ឃើញអ្នកមានបុណ្យនិងគេ កុមារនោះបានធ្វើដំណើរកាត់តាមព្រៃ ប៉ុន្តែកុមារនេះមិនដឹងថាខ្លួនជាអ្នកមានបុណ្យទេ ពេលនោះបានជួបនិងអ្នកបររទេះបានធ្វើដំណើរកាត់តាមផ្លូវក៏សុំគេ ជិះផងខណៈពេលដែលឡើងជិះរទេះនោះភ្លាមស្រាប់តែបាក់រទេះអ្នក ស្រុកទៅហើយពេលនោះខ្លួនគាត់ក៏ឆ្ងល់និងខ្លួនឯង ក្រោយមកគាត់បានធ្វើដំណើរទៅទៀត ក៏មានរទេះបរកាត់ទៀតគាត់ក៏សុំ ជិះទៀតក៏បាក់រទេះភ្លាមទៅពេលនោះគាត់ក៏ឆ្ងល់នឹងខ្លួនឯង ហេតុអ្វីក៏បាក់រទេះគេទៀត ខ្លួនគាត់មិនដឹងថាខ្លួនជាអ្នកមាន បុណ្យទេ ពេលធ្វើដំណើរបន្តទៅទៀត ក៏ប្រទះឃើញនូវកញ្ចប់បង្វេចនិងសេះមួយក្បាល គាត់ឃើញបែបនេះក៏គិតថាបើអញឡើង ជិះសេះនេះបានអញ និងអាចធ្វើដំណើរទៅបានហើយពេលនេះ។ ខណៈពេលដែលគាត់ចាប់ខ្សែសេះនោះឡើងជិះ ស្រាប់តែសេះនោះផ្អើលរត់ ក៏ខ្សែនោះទាក់និងដៃជាប់ក៏ទាញគាត់ អូសធ្វើអោយដៃរបស់គាត់ត្រង់ បានម្ខាងគាត់ចាប់ផ្ដើមឆ្ងល់ គាត់ក៏យកដៃយកជើង អោយសេះទាញធ្វើអោយដៃជើងគាត់ត្រង់អស់ទៅ ពេលនោះគាត់បានក្រឡេកមកឃើញកញ្ចប់មួយ គាត់ក៏ចាប់បើកមើលទៅឃើញ របស់របរសុទ្ធតែជាសំលៀកបំពាក់ស្ដេចទាំងអស់ គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមយក ពាក់ទៅមើលអ្នកមានបុណ្យ លុះធ្វើដំណើរតាមសេះទៅដល់ព្រះរាជាវាំងក៏បានជួបនិងតាដំបង ក្រញូងពេលនោះតាដំបងក្រញូងមិនអោយចូលក្នុងព្រះរាជាវាំងទេ ពេលនោះកុមារដែលមានឈ្មោះថាតាព្រហ្មកិលនោះគាត់មិនសុខចិត្តទេ គាត់ចង់ឃើញអ្នកមានបុណ្យគាត់ក៏សម្រុកចូលពេលនោះ តាដំបងក្រញូងបានដាក់ខសន្យាថាបើអ្នកឯងប្រកួតឈ្នះយើងនិងអោយឯង ចូលភ្លាម តែបើចាញ់នោះសូមអ្នកឯងទៅវិញ ពេលនោះតាព្រហ្មកិលក៏យល់ព្រមតាមតាដំបងក្រញូង ពេលដែលពួកអ្នកទាំងពីរប្រកួតគ្នាអស់រយៈពេលយូរបន្តិច តាកិលបានយកឈ្នះតាដំបងក្រញូងដោយគាត់យកដំបងវាយ តាកិលគេចហើយខុសក៏របូតដំបងពីដៃមិនដឹងធា្លក់ដល់ណាទេពេលនោះ ហើយដែលតាកិលបានយកឈ្នះបានហើយដំបងនោះក៏រសាត់ធ្លាក់ក្នុងខេត្ត បាត់ដំបងទៅ ដូច្នេះប្រាសាទនេះវាទាក់ទងនិងខេត្តបាត់ដំបងទៅ ក្រោយមកតាកិលបានចូលទៅក្នុងព្រះរាជាវាំងពេលចូលទៅគ្មានអ្នក មានបុណ្យទេ តែ តាមការពិតទៅគាត់គឺជាអ្នកមានបុណ្យទៅវិញ ហើយការបាត់ដំបងនេះធ្វើអោយតាដំបងក្រញូងរកមិនឃើញគាត់បាននិយាយ ថាអោយក្រអូបដូចម្អមស្អុយដូចត្មាត។ តាមគាត់និយាយបរិយាយខាងលើនេះទើបសព្វថ្ងៃគេហៅប្រាសាទនេះជាថា ប្រាសាទព្រហ្មកិលរហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ហើយប្រាសាទសព្វថ្ងៃគឺមានការការពារពីរាជរដ្ឋាភិបាលផងដែរ និងមានមនុស្សទៅលេងច្រើនដែរ ពីព្រោះប្រាសាទនេះវាជាប់នឹងស្ពានទិព្វ(ហៅថាស្ពានអូជីក)ដែល ជាស្ពានខណ្ឌចែកព្រំប្រទល់រវាងខេត្តឧត្តរមានជ័យនិងខេត្តសៀមរាប ហើយស្ពាននេះពេលមានមនុស្សមកលេងតែបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌដោយសារតែមាន ទឹកក្រោមស្ពានច្រើនធ្វើអោយប្រជាជនមកលេងទឹកហើយប្រាសាទនេះមាន ទីតាំងក្បែរនិងស្ពាននោះ។
ការ ដែលមិនមានមនុស្សឆ្លងកាត់តាមផ្លូវនោះមិនចូលទៅមើល ក៏ដោយសារតែគ្មានផ្លូវចូលទៅច្បាស់លាស់ ហើយតំបន់នោះកាលពីមុនជាតំបន់មីន ដូចនេះ ខ្ញុំសូមអំពាវនាវ ដល់អាជ្ញាធរ និង ស្ថាប័នដែលពាក់ព័ន្ធ សូមជួយធ្វើផ្លូវចូលទៅកាន់តំបន់នោះជា ជាទាក់ទាញទេសចរ ឲ្យចូលទស្សនា និងដាក់សញ្ញាសំគាល់ ឬប្រាប់ដំណឹង ដើម្បីអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់តំបន់នោះបានដឹង និង ស្គាល់ ដូចជាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ រាជរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើផ្លូវ វាងស្ពាន ទិព្វ ទៀតនោះឲ្យអ្នកដំណើរឆ្លងកាត់កាន់តែមិនស្គាល់នូវ ប្រាសាទនេះ និង មិនបាន លើកស្ទួយជីវភាពប្រជាជនក្នុងតំបន់នោះតាមសក្ដានុពលទេសចរណ៍ដែល បុព្វបុរស បានបន្សល់ទុក ក្នុងដីសុវណ្ណភូមិ៕
Posted in: Khmer histories
0 comments:
Post a Comment